Hissizce, Hade Söyleyin Şiiri - Mekan Atac

"Bir kelebeğin ruyasıydı.
Bize göre uzun, hayat için kısa..."

Vedalarda ölüme el uzatırmıydı.
Oysa müziğin hüzün yüklü yerinde el uzatmıştı dansa davet için.
Mutluluğun sessizliğinde, mavi nefretler doğarmıydı.
Gidişler çılgın kalabalığa itiyor oysa.
Kesilen müzikleriyle.
Ve ağlayan bir şehir annede.
Nefret bizi sararmı
Çırpınıyorken biz.
Dudaklardan dökülenler
Gerçekmiydi.
Sarılmaya muhtaç bir yüreğin
Lanetler yağdırması
Kollarının yorulmasindan degilmidir.
Üzgünmüyuz.
Mutsuz olmak için çırpınırken böylece.
Üzgünüm.
Hissizleşiyor sonra insan.
Topraktık ne aldıysak fazlasını verdik.
Yağmurun şiddetinde damlalarca kirbaçlandık.
Birazıyla ıslandık.
Işte taş olduk.
Sonra hissiz, yalnız bir kaya.
Kim yontacak.
Haydi soyleyin.
Üzgünüm....