Yalnızlığı sordu kadın!
Hiçbir şey söylemeden cevap bekledi.
Yıllardır yalnız kalan kendi değilmiş gibi..
Bir de baktı yüzüne hiçbir şey olmamış gibi…
Hasreti sordu kadın!
Kendi adını unuturcasına..
Kimliğine bakmadan, geçen onca yıla rağmen,
Geçmişi bir kalemde silmeyi göze alırcasına…
Mutluluğunu sordu kadın!
Ömründe hiç yaşamayıp ne olduğunu bilmediği
İçin sadece sordu!
Cevap alamadı..
Çünkü biliyordu geçmişi değiştiremeyeceğini…
Aşkı sordu kadın!
Özlem duyuyordu, belki bir yerde vardır diye
Duyanların gözü sağır, kulağı kör olmuştu.
Yine de sordu.
Biliyordu bu hayat insana bir hediye.
Acıyı sordu kadın!
Kimse ses etmedi.
Kayıt Tarihi : 21.2.2023 21:54:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!