Hissiz duvarlarım

Çektim perdelerimi, çektim ki güneş vurmasın karanlığıma.
Söndürdüm tüm sobaları, söndürdüm ki yanmasın içim birdaha.
Duvarlar ördüm dört bir tarafıma, ördüm ki kimse bilmesin beni.
Sustum sessizliğe sustum ki, susmasaydım eğer haykırmaktan biterdi nefesim.
İnsanlara gözlerimi yumdum, yummasaydım eğer bir kez daha parçalanırdı içim.
Yalnızlığa vuruldum, vurulmasaydım yaşanırmıydı herşey?
...
Korkuyorum, korkuyorum ki öğrenirlerse dahada kırarlar.
Üzülüyorum, üzülüyorum ki var bir sebebi.
Yitiğim, her insan bir parçamı çaldığından belki.
Suskunum, yazdıklarımdan elbette.
Kırgınım, yalnız dolandığım saatlere.
Pişmanım, tek hata idim ben.
Acılar ve acılar onlar hep olacak...
Elveda

07.5.2015