Hissiz bir mektup Şiiri - Zümrüdü Anka

Günün içinde kaybolan tüm organlarımın içerisinde az çok çalışmaya çabalayan beynimin versayımları ile susmayan içimdeki sese kulak kesildim. Öyle çok şey birikmiş ki , susalı, susturalı ,küstüreli kendimi. Hayat ile ne zamandır yazarak konuşmayı bırakmıştım kim bilir. Her anı dolu dolu konuşmak istemez içimdeki çocuk. Konuştuğunda da susmak bilmez , bazen haylaz olur , nadiren de şımarık . Şımarmak sanki onun haddi değilmiş gibi gelir, nedeni niçini niyesini bilmediğim bir duygu karmaşası işte. Neticeye gelirsek oda çocuk ve çocuklar şimarirlardi , bir sebep aramazlardi ki şımarmak için, bir nedene bağlı değildi ki o kocaman yürekleri. Merhamet daha çok onlara acımasızdı aslında. Büyümeden büyük olmaya mahkum bırakılanlar vardı. Anne sevgisine hasret kalanlar, Baba şefkatından varken bile mahrum olanlar. Kiminin elinde oyuncak yoktu, bir ip bile mutlu ederdi oynardı. Kiminin odası oyuncak doluydu yüreği hüsrandı. Sevgi ile iyileşir tüm yürekler, vicdanını henüz kaybetmemişse eğer. Bir bir sıralanıyor önlerinde engel , onlara bırakabileceğimiz bir ağaç kalacak mı bilinmez. Gülüyor Mavi'm daha dört aylık , masumiyeti içerisinde huzura eriyorum. Rüzgâr 'ım bakıyor melul melul , inşallah en yakın zamanda atlatıp kardeşinin olmasının güzelliklerini yaşar. Gerçek bir kardeş olurlar birbirlerine. Birbirleri için sevinip mutlu olurlar inşallah ömürleri boyunca. Güzellikler hep onların önünde olur.
Güzellikler tüm çocukların önünde olur inşallah 🌹 Çocuklarınızı sevgisiz büyütmeyin, sevgisiz büyüyen çocuklar olmasın artık bu Dünya'da