Etrafımda nice ızdıraplar var, yalnız bana ait olmayan.
Heyhat, görürüm heryerde ama kalbimde tık olmaz inan.
Ateş her zaman düştüğü yeri yakıyormuş, sahiden de öyle.
Ahh... Bende insanım madem bana da bağırın utan utan diye!
Merhameti kitaplarda okudum fakat göremedim kimseden.
Nasıl hissiz bir insan olmuşum ki, hayret, böyle olamam ben.
En son ilkokuldayken gözlerime yaşlar dolmuştu herhalde,
Şimdilerde ise ne kadar pislik bulaşmış o temiz kalbe...
Kayıt Tarihi : 14.10.2013 23:22:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Bedirhan Kemal Çolak](https://www.antoloji.com/i/siir/2013/10/14/hissiz-7.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!