Hissikablelvuku Kalbi Şiiri - Faruk Amaç ...

Gönülsüz yağan bir buluta benziyordu gözyaşları.
Kirpiklerinin gölgesiydi, bir havlu gibi yaşları silen.

Saçlarıydı, bir sünger gibi yaşları kendisine çeken.
Ve yanakları çatlamıştı, acıdan ağırlaşan gözyaşları damlaların darbelerinden.

İlkbaharın ağır uykusundan kalkmıştı bedeni.
Yorulmaktan bitkin düşmüştü şakakları.
Kabulleniyordu ; bir yandan uykunun kaçış olmadığını, bir yandan da yüreğinin uyanmamasını diliyordu gökyüzünden.

Hissederdi olacakları, imrenirdi kendisinde mutluluğun gerçekleştiğine.
Bir gölgen yeterdi ben olmaya, bir gülmen yeterdi düş olmaya derdi karanlıklara...