şimdi nerde en özlediklerim
kişiler...şeyler...nerde kaldılar
şimdi ruhtan en yoksun yıllarımla ben
zamanın ezgisinde dans ediyoruz
ki titriyor ellerimiz,bedenimiz.raks ediyoruz.
meğer en büyük çaresizlikmiş
özlemin izini kaybetmek.
ondandır ki bakamıyorum gözlerinin ta içine
bir bakış mesafesi dahi dokunamıyorum,yıllarım acıyor.
bakıpta 'sen en sevdiğimdin','ve işte hayalim'
'hayattaki tek ahbabım napıyor şimdi' diyemiyorum!
bu denlisi olmamalıydı unutmanın
cildimde bir ucuz çizgi kalmamalıydı yıllar
içinde koca gemiler yükü anlam taşımalıydı her biri.
ve siz tanıdıklarım ben hoyratça harcarken,
tutmalıydınız zamanı avuçlarınızda.
her biri ilmek ilmek işlerken bedenimizi
tutmalıydınız avuçlar dolusu anıyı,özlemi,sevgiyi.
Kayıt Tarihi : 29.8.2013 21:30:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!