Son ânına kadar etmiş hıyânet,
Emânetin sâhibine ihânet.
Neden peki ya bütün bu dalâlet,
Kırk yıl düşünürüm de aklım ermez.
Yırtarcasına bir nefes çıkar, âh.
Bir kuru öksürük, devâmı gelmez.
Nedir rabbim işlediğim bu günah,
Akı düşmüş başımın derdi bitmez.
Anlamam gerekir belki, pek yetmez.
Öfkeden dönmüş olsam da deliye,
Sorar dururum tek kendime, niye?
Acımaz mı aslâ, hâlimi görmez.
Derdim var, ya sürerse ilelebet?
Olsun varsın; ben, bendeniz sabretmez.
Bilirim ki kaybedeceğim elbet,
Ve kaybedersem katiyen affetmez.
Gönlüm ilhamla taştı, Sadraz oldum.
Derdime devâyı koştum da buldum.
Yazdım, sildim ve karaladım durdum.
Ben yazarım, sen olsan bile hissetmez.
Kayıt Tarihi : 8.1.2024 00:23:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Koşmak: Şiir yazmak, söylemek.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!