Sevdanın kışını yaşarken ben, Baharları çağırıyordun sen
Kalbim azabındayken ruhumun, Umutları dağıtıyordun sen
Yalnızlıkken tek yoldaşım, bi haber varlığından
En derin acıları yaşıyordum bedenimde ben
Habersizken gelişinden, umutsuz savruluşlardaydım ben
Rehberi olmuştu varlığın, pusulasız ruhumun
Nereye gittiğimi bilmeden emindim adımlarımdan
Bir çöl fırtınasıydı seni karşıma ilk çıkaran
Varlığını ilk hissedişimdi sessiz rüzgarların
Ilk dokunuşundu belki de derinliğine ruhumun
VArlığınla ilk yüzleşmemdi yıktıkların
Farkettiğimdeyse benliğini ,çoktan esip geçmiştin benliğimden
Geri getirmek istemenin çaresiz haykırışlarında
Son kavgam oldun sevgiye karşı sen
Şimdi nerde esrarengiz benliğin
Hangi şehri viran etmekte rüzgarların
Hangi yüzleşmelerdesin şimdi
Yada
Hiç gitmedin mi benliğimden
Hep yanımdaydın da sessiz mi kaldı ruhun
Yıkıntılarımın arasında mı kaldı sessiz rüzgarların
Yada sevgimin güneşi miydi dindiren fırtınanı
Şimdi cevap ver bana, hatta tüm ruhuma
Ele geçirirken ruhumdaki beni
Kendimi verdiğimi hissetmedin mi
Kayıt Tarihi : 22.7.2021 23:09:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!