Hissediş1 Şiiri - Buse Güngör

Ve yoluk bir gecenin
Üstümüzden vida gibi geçişi
Bir yaya kaldırımına ihtiyaç da duymazdık
İçimizin rendede ezilmesine de.

Ve hissiz gecelerin içinde
Boşluklara dökülemeyen yaşlar
Üzgünüm artık ruhum yaşlı-gülümseyemiyorum
Bunca yıl yalnız kaldıktan sonra...

Ve varoluş çığlığımızı
Yaptım da-boşlukların içine girme vaktidir artık!
Ne bir vahşi geyik aralar
Ne de tozu alınmış bir palavra

Ve sığ ruhlarımızın
Soyadlarını bulma zamanıdır
Doğru geçen zaman ne geçmişteki
Yalnızlığımı kapattı.
Ne de şimdikini...
Kapatamaz da!

Pamuksu kalplere belki sahip olsaydık
Elyaflara sarılırdık
Amma artık umrumda da değil
Hiçbir toz ve çiçek
His doruğuna ulaştıktan sonra...

Fakat bu bir sadece ani çığlık değildi.
Bu sadece kalıcı bir çığlık
Yırtmaçlı kalbimin yansıması
Tabi yırtmaçlar'ın savruluşu da
Pek önemli değildi.
Yapmak istediğimi yaptıktan sonra...