Hissediş Şiiri - Abdurrahman Özdemir

Kaba yapı çok inceldi, sese dönüştü.
Ses gittikçe yok oldu, öze dönüştü.
Görmedim onu ama, biraz hissettim.
Önce cisim, sonra ses, sonra öz vardı.

Tarifi yok, mümkün değil, bir şey yok sanki.
Ne bir cisim, ne bir şekil, ne de bir tın.
Tınılar, titreşimler, sonra cisimler.
Ve takiben dünya, insan, hayvan..........isimler.

1997