Hisseder mi sevgimi

Toprak seni hep anam bildim, sevdim seni
Attığım her adımımı ölçer de atardım
İçimde bir incitme korkusu
sıkıldıkça yüzüm sürerdim toprak sana
anımsadıkça anamı ellerimi gömerdim bağrına

dedemi de çok severdim
birinci dünya savaşı gazisi, dedem
atamızı anlatırdı bana
ata’mıza kurşun işlemezliğini
kurşunlar arasında dimdik dolaşıp
“ileri“ emirleri verişini
dedemi çok severdim
onu da aldın

babamı mı
onu da aldın.
kefenini gözyaşımla ıslatarak
ellerimle teslim ettim sana

garip bir kadındı eşim benim
güzeldi
insandı
kimsenin varı, kimsenin mutluluğu umurunda olmazdı
bahçemde tüm ağaçları o dikti
o dikti güzelim yediveren güllerini
çilekler onundu, onundu ahududular
kuşlar mekan bilmişlerdi diktiği erik ağacını
kuşlar şarkılar okurdu
kuşların şarkısıyla açardı meyve ağaçları
bu güzelliğin içinde eşim
garipti
garipti
temizdi bir masum kadar
hep susardı bir suçlu gibi
hep susardı

yıldızlara baktığını hiç görmedim
yeşile sevindiğini söylediğini duymadım
deli esen rüzgarlar ürkütmezdi
sıcaktan olduğu gibi Onun
soğuktan da olmazdı şikayeti
kirazı dalından yerdi sessizce
eriği, dut’u, dallarından yerdi
açan güllerini kokladığını da görmedim
garipti garibim garipti

bir oğluna sevgisini gizlemezdi
onun üstüne titrerdi.
Askerdi oğlum
Kuzey ırağa girdiler
Ben uyku görmedim haftalarca
Bir gün döndü bana
“Nedir bu telaşın
Gerekirse vatan uğruna ölecek, dedi azarlarcasına,
Ben onu bu vatan için doğurdum”
utandırdı beni
utandırdı

Sen toprak, sen ana bildiğim toprak
İşte bu garip ve mert eşimi de aldın
bugün mezarını ziyaret ettim
yaşadığı gibi sessizce yatıyor upuzun mezarında
Okuduğum dualar, yasinler azdır ona
Azdır toprak
Ona olan sevgimi hisseder mi acaba bağrında
Hisseder mi sevgimi
rahim recep akdora
04.04.2010
istanbul