Hislerim (Çığlığa Nazireler 5)

İdrakım sınırsızlık içinde
Tartılırken ince ince
Kış mevsimi çökmüş
Buz altında gibiyim
Aleme sarkan merakım
Sancılı bir günüm
Başlıyordu yine ve…
Parmaklarıma dek indi yalnızlığım

Kalb atışlarım gök gürültüsü oldu gökte
Ve adımlar
Zonkluyordu beynimde
İfrit bir karanlık
Bir tank çirkinliğinde
Nota nota çizilmiş
Beynime kimsesizliğim

…Ki balkon çıkmazında yalanlar
bir anda kafamda
yüreğimin öfkesi
duman duman yükselende
bir preojektör aydınlığı
gözlerimi açıp bakanda
zarf atlıyordu yine haince
bu saldırmazlığıma

Gök renklendiğinde
Alaca karanlıkla
Epey vakit olmuştur
Güneş dağlar ardına pusalı
Simlerin sayısı arttıkça
Gecenin kara pelerininde
Yeni buudlar sunan
Işık cümbüşünü seyrediyordum
Bu tercihin nedeni…
Neydi kimdi sebebi?
Şehirler
Metropoller
Bana dar geldi
Tükürdüm o kalbura
Sıkarak dişlerimi
Dobura dobur mert
Bir er kişi ağlıyordu

Aç bir çocuğun kavradığı gibi somunu
Sağ elimle tuttum göğe vurdum sazımı
Ayın şavkına çattım kaşlarımı
Gemiler yanıyordu sahilde
Tarık ve yiğitlerinin
Atları kişniyordu…

Aklıma gelince
Kaltak sırıtışlı yoz mekanlar
Çakal tilki mevsimine dönen havalar
Buğulu, sisli havalar
Gece ortasına giderken
İs vurmamış yürekler
Uykularım rüya bukletiyle süsleniyordu

Birden içime çöken
sis duygusuyla
Kopan o deprem
Ve depreşen volkanlarla
Bedenimde kör-topal
Bir sancı başlıyordu

Poyraz poyraz bir çığlık
Kopuverdi yüreğimden
Zamanın eteklerinden
Yalnızlık dökülüyordu
Çaresizliğin ritmik noktalarında
Garipliğin gongu
beynimde tınlıyordu

Deli boran yağmurlarından kaçıyorken
Asabım kısa devre, şase yapmış
İçimde bir yanardağ
Kaynaması varken
Ve düşünürken derin-sessiz
Kendi halime
Kendim acıyorum

Koptu yıldız yıldız
Çakan düşünceler
Silik bir şahsiyet
olunamaz gerçeği
zihnime vurdu
Bu benim türküm
dağda bayırda
kaybettiğim şefkati
bulmuşken cıgaramda