Hisler Şiiri - Erdal Sayıl

Çeşit-çeşit his insanın...
Emrinde casus insanın...
Dile gelse hepsi ayrı;
Elinde mahpus insanın...

Korku var bilinmeyenden,
Ürkülür görünmeyenden,
En acısı aşktan gelir;

Sevilmeyen titrer durur;
Sevilenler şüphe kurar..

Hiddet bazen baldan tatlı,
Olunca ekşi suratlı;
İyilik o'ndan azatlı...

Kabul eder, kimi etmez;
Kırılana tamir yetmez...

Bir kavgaya girmek elle,
Cesaretin tadı hele,
Zafer kan gösterir ele;

Sopa yiyen en son döver,
Ustalığın düşman över...

Üzüntü yıkar insanı,
Coşkunların donar kanı,
Tutulup da dört bir yanı;

Neye el atsa şaşırır,
Aklını kabdan taşırır...

Güzellikden tad alınır,
Bazen hayrette kalınır,
Aranırsa yar bulunur;

O'da sevse seni güzel,
Kalmaz artık başka emel...

Düşünüp bir zevk anını,
Hani yakıp da kanını,
Coşturan dört bir yanını;

İlki ile farkı sonun,
Ölçüsüdür olgunluğun...

Sevinç ne tatlıdır hele,
Benzer sanki coşkun sele,
Meydan okumak ecele;

Kıvamında olsa iyi,
Sevinçtir hislerin beyi...