Öyle maviydi ki gözlerin
Gökyüzü utanırdı
Denizler kıskanırdı yeşile çalan maviliğini
Gülüşün kurumuş bir dalda hayat bulurdu her vakit
Bir tebessüm alırdı yüzümü seni görünce
Seni görünce dilim düğümlenir gözlerim konuşurdu
İçimde özgür kalmış kuşların kanat çırpışını hissederdim
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta