Hışımla Şiiri - İsmet Barlıoğlu

Şu devre, devrana bir bak, erenler,
Herkes kuyusunu kazar hışımla.
Alınyazıları Allah 'a mahsus,
Kulsa günahını yazar hışımla.

Her gün başka yöne döner insanlar,
Zira, lafta kalmış artık vicdanlar,
Dün bir anlaşmada yemin yapanlar,
Bugün anlaşmayı bozar hışımla.

Yüz verdimi talih, var bin isteyen,
Yarınki vurgunu dünden peyleyen,
Yavuz hırsız gibi haksız gürleyen
İşi rastgittikçe azar hışımla.

Soysuzun tekeri aşar dağlardan,
Hem de yaylalardan, hem de bağlardan,
Mazlum yol bulamaz dümdüz ovadan;
Hangi yola girse tozar hışımla.

Arsızın elleri kasırga, tipi,
Tuttumu paröalar halatı, ipi,
Çifte su verilmiş bir pala gibi
Arlının başında gezer hışımla.

Namus ve doğruluk kalmış kitapta,
Ahlakın varlığı sadece lafta,
Hırsız bir girdimi toz koymaz rafta,
Bir tek pire bulsa ezer hışımla.

Kalkmış dürbünlerle aranır Hikmet,
Kalmış mı diyerek toplumda iffet,
Sen bunu böyle duy, böyle kabul et;
Yıllardır gayreti uzar hışımla.

(MÜHÜRLÜ KİLİT ismi altında toplanmış felsefi şiirlerden > 408-409/412)