His Kokulu Kadınlar Şiiri - Ramazan Arpacı

Ey bana iki de bir nutuk veren
Kendi fikrinle nereye geldin ki sen
Hayat yine hep kahırlı bir çıban
Ne kadar ' çiçekler açıyor! ' desen de
'Bak güzel kadınlar geçiyor kaldırımlardan,
Hem de his kokulu kadınlar geçiyor' desen, boş

Kandırmayalım birbirimizi şimdi
Sen de kahrını çekmedin mi sanki
Ben de böyle seni yaşamsı tadına çekmedim mi?
İnadınla da tadımı bozmadın mı?
Sonra oturup baş başa ağlamadık mı?

Şimdilik kaybol
Beni düşündüğünü hissedemediğim yere kadar
Bari bu sefer senin tadın bozulmasın
Bu sefer tek başıma ağlamak istiyorum
İçimdeki kahır sökülüp akana kadar
Sen varken yanımda ağlarken
Şükür deyip içime geri çekiyorum
Sonra yeniden büyüyüp duruyor o kahır
Bana istersen de şimdilik darıl
Ama geri dönünce yine bana sarıl
Yoksa hayata başka yerden tutunamam
İstersen his koksun kadınlar yamacımda
Bin bir çeşit de çiçek açsın parklarda
Beni benden başkası bağlayamaz hayata
.....................
'İşte ben geldim benliğim! ' sonunda