His Şiiri - Şeyma Daldallı

Köprü, insan ve yansıma.
Çalan bir mızıkadan çıkan
Gizli bir tümce gibi saklanıyor gölge.
Hangi taraftan bakarsan bak güneş yönünü çeviriyor.
Bulutlar niçin dizilmiş böyle?
Bir ipin üstünde cambazlık edercesine.
Akımla beraber bir şeyden kaçar gibi gidiyorlar.
Tutunamayan zaman doğuyor onunla beraber.
Mütemadiyen bir döngüye karışıyor.
Ve köprü,
O taştan kuleyle çevrili sütun parçaları
Aslında havada dolanan buluttan daha yumuşak.
Dokunmak anlamak değildir ya her zaman
Görmenin anlamak olmadığı gibi, dokunmadan bilmek.
Bir nimettir bilirsen sen, kalbinle görürsen.
Taş taşsa kendine taş senin için değil sertliği.
Elinden alınmadı algı damarları.
Taşın gir bak en derinine.
Bulursun orada senin için yazılmış bir hece.