His Şiiri - Lee Vincant Gusdi

Sevgilerden uzak yine kalbim,
Tam yakalamışken kaybediyor aşklarını...
Her seferinde duyarsızlaşıyor,
Somutlaşıyor her gidenle...
Yine zamana yenik,
Yine unutmuş benliğini,
Ve de hayatın getirdiği tecrübeleri,
Bıkmadan usanmadan ve yorulmadan,
Tekrar tekrar aynı hataları yapıyor biçare...
Gömülmüş karanlıklara, hissetmeye çalışıyor,
Ama sadece soğuk var ileride bekleyen,
Adım atmaktan alıkoyan...
Bir ütopya gibi mutluluk,
Henüz varolmaya bile cesaret edemeyen,
Günahların arasında boğulmuş,
Huzur gibi...
Hayvani içgüdülerin tutsağı olmuş
Bastırılmış tutkular, kalbimde aralarında sıkışmış.
Bir şarkı duymuşum, peşinden koşmaya değer,
Benimsedikçe yabancılaşmış,
O şarkıyla herşeyimi kaybetmişim...
Milyonlarca kum tanesi arasında
Kamaşmış gözlerim,
Yolunu bulmaya çalışıyor...
Güneşden tiksinmiş artık,
Parıldamaların,
Yanılsamalarını görmüş yeterince,
Karanlığa muhtaç olmuş...
Çürümüş etin kokusunu alır olmuş burnum,
Ben miyim ölen, bilinmez...
Şarkı hala çalıyor, ben hala gidiyorum,
Tüm duyularım isyan ederken,
Yine de devam ediyorum,
Aşkı arıyorum, geriye tek kalan rüyalarımken...