Alacasına yalnızlığın karanlığında,
Yorgunluğu var gecenin gökyüzünde
Güneşin ayrılığı koyuyor belli
Ayrılık dedikleri bu olsa gerek
Oysa her şey yerli yerinde
Vakitsiz kaybediyor zaman benliğini
Bir evrenin dibi kadar uçsuz ve derin
Belli ki zaman bizden çalmaya meyilli
Elden avuçtan gidenler geri gelmez,
Kabullenmek gerekiyormuş her şeyi
Kaybettiklerin kazanmana engel değil
Yaşamaya henüz geç kalmış değiliz
İnsan umut etsin yeter ki.
Yürüyecek kadar sağlam basacağız yere
Sahibi biziz son nefesimizin.
Kayıt Tarihi : 21.5.2015 23:19:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Serkan Çardaklı](https://www.antoloji.com/i/siir/2015/05/21/his-67.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!