Hırsızlık Şiiri - Akın Korkmaz

Altı yaşında olmalıydım
Hastaneye yattığımda
Ufak tefek korkaktım
Bir hafta Ankara’da

Onlarca çocuk vardı
Dün gibi hatırlıyorum
Koyun koyuna yatardı
Kardeş gibi özlüyorum

Küçücük bir çocuk yattı
İki yaşında topu topu
Beni arkasına taktı
Tilki gibi Edip komşu

Ne yaptığını anlamadım
Güvendim yarım akıllı
Arkadaşız sanmıştım
Ben onun küçük aptalı

Çocuğun çekmecesini açtı
Anlar gibiydim şimdi
Çikolataları çaldı
Benimle beraber yedi

Sonra olay duyulmuş
Ağlamaklı çoluk çocuk
Başhemşire sormuş
Kim o hırsız uğursuz

Ne olsa beğenirsiniz
Edip beni ispiyonlamış
Hırsız efendimiz
Dünya başıma yıkılmış

Dayak yediğime mi yansam
Hırsız damgasına mı ağlasam
Nasıl paçayı kurtarırım
Diyemem ki ben çalmadım

Sen hasta ol gurbet elde
Gel de hırsızın yanına düş
Şans olacak bir kere
Gerisi hep sürünüş

Yatağıma hapsettiler beni
Demir korkuluk çektiler
İdam mahkûmu gibi
Millete gösterdiler

Edip yanı başımda uyudu
Yine de ele vermedim
Hayat bir oyundu
Küçük yaşta öğrendim

Ben affettim Edip’i
Ey küçük çocuk
Sen de affet beni
Hepsi bir çocukluk