Hırsız ve Katil. Şiiri - Kemal Müftüoğlu

Olaylara tarafsız bakarsak eğer,
Çoğumuz biraz katiliz biraz da hırsız.
Her birimiz farklı görürüz gerçeği
Oysa hiçbir şey göründüğü gibi değildir
Farklı izlemezsek her şeyi.
Kim hayatında öldürmedi
Doğa harikası bir canlıyı, ki
Her canlı aynen bizler gibi yaratılmıştır.
Hangi çocuk öldürmedi oynarken,
Zarif bir kelebeği?
O kelebeğinde gelmemişti dünyaya
Tamamen bir benzeri.
Her avcı acımadan vurur,
Atış menziline giren ördeği.
Hangimiz etini yemedik
Kesilen zavallı bir ineğin?
Oysa o bile kuyruğuyla kovar fakat öldürmez
Kendisini ısıran sineği.
Kim ezmez, minik cüssesiyle zıplayan
Yetenekli bir pireyi?
Yalnızca emdiği, iğne ucu kadar bir kan
Ona reva gördüğümüz ölmeyi.
Henüz daha saymadım bile,
Ana rahminde katledilen
Binlerce korumasız bebeği.
Ve yine bizlerin duyarsızlığıyla
İnsanları ölen onlarca fakir ülkeyi.
Küçümsemek mümkün mü
İplik fabrikası örümceği?
Hangi insan da var,bir karıncanın
Kendinden yüz kat ağırlığı
Kolayca taşıma yeteneği?
Tüm bu özelliklerine rağmen
Sürüp gider bu canlıları
Öldürüp yok etme geleneği.
Oysa onların hemen hepsi
Bizler gibi doğar ve yaşarlar.
Ve hiçbirisi hiçbir şeye zarar vermez
Mükemmel denilen insanlar kadar.
Üstelik ne çıkar ne de zevk uğruna
Bizi öldürmeye kalkarlar.
Oysa insan tehdit algısıyla
Her canlıya saldırır.
Yaşamak adına acımadan,
Hemcinsini dahi katleder.
Cürmüne de bir gerekçe uydurur,
Meşru müdafaa ve mecburiyet der.
Oysa hangimizi pusu kurup ısırdı
Bal deposu arılar?
Hangi yılan acı verdi bizlere
Sevdiklerimiz kadar?
Kuşkusuz hepsi de hayatı dar ederlerdi bize,
Hayvandan çok insan gibi olsalar.
Köpek bile tedbir için
Kemikleri saklamazken toprağa,
İnsan her şeyi stoklar
Kendinden çok uzağa.
Her yaratılan canlı
Tıpkı insanlar gibi ölümden korkar.
Doğum ve ölüm yasası her canlıda var.
Hırsızlık deyince de hemen
Para ve mal gelir aklımıza.
Halbuki bunlardan önemli
Değerler var hayatta.
Kim,"benden daha çok senin hakkın"
Diyerek devretti alacağını bir başkasına?
Kim, hangi hoca
Hangi alim hangi hakim?
Aksine birçoğumuz
Hakkını çalarız başkalarının
Zamanını emeğini çalarız.
Umutlarını yok ederiz
Haksız çıkarımızla.
Ve geleceğini karartırız
Bin bir yalanımızla.
Nedense hiçbirimiz
Bir çocuğun şeker aşırmasından
Daha çok suçlamayız bir gönül hırsızını.
Oysa acı çeken bir ruhu esir almak
Bir çocuğun şeker aşırmasından
Daha masumane değildir.
En büyük günah sayılan kul hakkı ise,
Para ve mal çalmaktan ibaret değildir.
Hakları gasp ederek mazlumları ezmek te
En büyük hırsızlıktır.
Her canlı mutlaka tadacaktır ölümü.
Hiç bir can bir başka cana kıyacak kadar haklı,
Hiç bir ruh yok edilecek kadar suçlu değildir.
Bir masumun umutlarını çalmak
Dünyevi ihtirasla hayasızca alçalmak,
Aç kalan bir yoksulun ekmek çalmasından
Daha hafif suç değildir inanın.
Ve kuşkusuz en büyük hırsızlık ve cinayet,
Geleceğini çalıp, yaşam sevincini öldürmektir insanın.