Hırpalandık Şiiri - Gencay Coşkun

Hırpalandık
Düşüyorduk gönülden
Gözden ıraklaşıyorduk
Kimsenin müdahalesini istemiyordum
Kendi kendime
Müdahalem bana yetiyordu zaten
Huzur alınacak
Nöbetçi eczaneler aranıyordum
Yıkıntılar arasında
Sahipleri gitmiş resimler buluyordum
Üzülüyordum
Anlık hayat kopyalarının
Sahipsizliği de acıtıyordu yüreği
Sayısal bir ifadede donuyordu hayat
Binlerce sıfır binlerce bir dans ediyordu
Ay ışığında bir yerde
Yakalamak mümkün değildi
Gidenleri
Gidişleri hep tek yönlüydü
Haklanıp
Haklanmamak
Hakkın olduğu yerde
Haksızların haksızlıklarında zordu
Bu zorluklar içinde
Çıldırmamakta zordu
Çıldırmakta zordu

Ekmek gibi ufalanan yürekte
Neler törpülenmişti
Biriktirdiğim tüm gazoz kapakları
Kıramadığım tüm komşu evlerin camları
Olmayan bisikletimden düşüp yaraladığım dizlerim
Çamur içinde kaleciğimle
Hayatta hayattan tutamadığım şutlardan
Yediğim ofsayttan gollerim
Hakemlerin görmediği

Büklüm bükümdü içim
Son hecemdi
Pes dediğim
Son gecemdi
Bitsin artık dediğim.
Hırpalanmıştım ama hiç hırpalamadım…..