Ah bu benim med-cezir mutluluğum,
Ah bu benim yakamoz gözlerim.
Benim ay gibi tutulmuş bakışlarım,
Sağır kulaklara yakarışlarım.
Ben;
Öfkede Nisan yağmuru,
Umutlarda gün batımı.
Hayatın tatı kekremsi,
Geceler bana hep asi,
Sabahlar bana hep aksi.
Ben;
Severken, çocuk masumiyeti,
Sarılırken toprak,
Darılırken cam kırığı.
Daralırken, tabutta can çıkığı.
Sen;
Öfkende yanardağ,
Sevdanda hercai,
Hırsında heyalan.
Yalan gözlerin, yalan.
Sen atom bombası,
Ben Hiroşima.
Şimdi ne atom bombası kaldı,
Ne de Hiroşima....
Hüseyin ARIK
01.01.2018
Hüseyin Arık
Kayıt Tarihi : 11.2.2018 23:57:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!