Hiroşima Şiiri - Yüksel Aytuğ

Her gün gibi bir gündü,
Yıl: Bindokuzyüzkırbeş
Gelip kustu zehrini,
o çelik kanatlı kalleş.

Tenim sarıydı benim,
döndü birden kızıla.
Cehennem değil bu yer;
talihsiz Hiroşima.

Denizler, balıklara
ağaçlar, yeşile küstü.
Ceninler, rahime değil
kara toprağa düştü.

Kan çağladı memesinden
anaların süt yerine.
Bebeler sakat doğdu
yıllarca, sinsileyle.

Açılan derin yarayı
zaman bile dikemeyecek.
İnsanlık bu utancı
ruhundan silemeyecek.