Hırkayı Saadet
Karani giydin ya hırkayı o gün
Senin için oldu mutlu bir düğün
Giydiğin hırkayla durmadan öğün
O hırka dünyada verdi sana ün
Rasulüm gönderdi hırkayı Sana
Sen O'nun kokusun al kana kana
Ebubekir,Ali baktılar O'na
Kavuştun Sen Üveys kutlu hırkana
Ne mutlu doğuran anaya seni
Bulur mu insanlar öyle seveni
Kazandığın,Üveys Nebi güveni
O güven hırkayla sardı bedeni
Habibe değene değmez asla nar
Aldında hırkayı oldun O'na yar
O hırka cennetin kapısın açar
Çevreye Muhammed kokusu saçar
Gelemedim sana ziyaret için
Bilmem ki yaşarım ben neyi niçin
Gözyaşlarım akar hep için için
Şu nefsin elinden çektiğim için
Ahmet Arslan'ım ben hep özlem çeker
Bu özlem Habibim ne zaman biter
Belkide benimle mahşere gider
Rasulüm Mustafam burnumda tüter
Kayıt Tarihi : 7.8.2010 23:52:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
lakin hırkayı saadet yün aba,yün hırka değilki,
o sırtına giyilecek bir elbise olarak anlaşılmamalı
O SEN YARATILIRKEN,O HIRKAYLA VAR EDİLDİN
sen seni idrak edersen,HIRKAYI SADETİ tanırsın
O HIRKAYLA VAR EDİLDİĞİNİ EFENDİMİZLE ANLARSIN.
sevgilerimle manisadan bir dost
TÜM YORUMLAR (4)