Kaybedilmiş imtihanlardan ibaret vakitler sığar mı acaba “hayat” kelamına…
Hayat, hayat değildir sen Onu yaşadıkça, bırak hayat hayat olsun, sen hayata odaklanma…
Gönlüm ister seni sultan etmek,
Kalbime destan etmek,
Ruhuma nakşetmek
Mahkum kaldım ellere tek
yapayalnız ehlî âlem düşüncesi pek,
Ve hiç kimse anlamadı
Senden başka „beyaz kanlı“
Ve hiç kimse sevemedi
Senin kadar „beyaz kanlı“
Bir lisan bir insan,
Adâb ile bezemezsen, virân olur irfân,
Edebinle süslersen, ehl-i âlem hayran,
Bir lisan bir insan,
Söz ki, zehir de olur, şifâ da,
Kalem mi şiire hâkim,
Şiir mi kaleme hâkim?
Hakim mi insanlara hâkim,
İnsanlar mı Hakime hâkim?
İki secde arası kaldı bu âlem-i insan,
Ne gönlümüzü nûr’ul-islam’a iltica edebildik,
Ne de nefsimizin harâbât’ın külzüm’ü-derdinde boğulduğunu idrak edebildik;
İki secde arası kaldı bu âlem-i nâs,
Malımızı etmişiz kendimize şehzade,
Olmuşuz bu yolda üftâd ve üftâde,
Anlasaydık keşke üstâd nerede,
Bırakmazdı belki bizi bunca kederde…
Yürüyorum yolum belli,
Ne ateşe ne de soğuğa gitmeli
Yürüyorsun yolun belli,
Ne ebedî sessizlik ne de anlamsız kelamlar gerekli
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!