Hira Dağı Şiiri - Mahmut Gazi Şimşek

Sen: Mesken tuttun, kutlu Hira dağını
Mescid kıldın, o güzel mağarasını
Gördün insanlığın, gerçek rüyasını
Okuttu Cebrail, Rabbinin adını

İlk defa okudun, Allah’ın adıyla
Söyledin, Mevla’nın büyük Keremiyle
İnsanı yaratmıştı, kan pıhtısıyla
Yüce Rabbimiz! Öğretti kalemiyle

Sen: tebliğ için, nice zahmetler çektin
İnsana bilmediğini, sen öğrettin
Bizleri; Allah’ın emriyle korkuttun
Bıkmadın, usanmadın, Hak’ta direttin

Akraban: Sana, amansız düşman oldu
Amca kadını, yoluna diken koydu
Yolundan dönmedin, cesaretin coştu
Hakkı gören mü’minler, peşinden koştu

Sayısız vahiyler, gönderdi mevlamız
Yardımına koştu, Hadice annemiz
Sensiz, ne olurdu? Şu bizim halimiz
Nurunla göründü, karanlık yolumuz

Haberinle geldi; adalet ve ilim
Sona erdi, artık! O, vahşet ve zulüm
Ne kadar yazarsam, aciz bir kulum
Hira gerçeğini, anlatamaz dilim