Hira'da İlk Vahiy Şiiri - Bekir Acar Baha

Hira'da bir mağara, huzur dolu yara,
Göğsüne basılan, kalp dolu kudret ara.

Gökyüzünden yankı, yeryüzüne düşer,
Cebrail'in nuruyla, nur içinde coşar.

Yüce dağın eteğinde, kulak verir rüzgar,
Vahiy sesiyle dolar, gökyüzüne çağlar.

"Allah'ın adıyla!" diye bir ses yankılanır,
Muhammed'e elçi olarak Cebrail tanıtılır.

Korku içinde titrer, kalbi nur içinde yanar,
O ilk emirle dolup, insanlığa yol açar.

Yaratana secdeyle, başlar bu kutlu serüven,
İlk ayetle birlikte, rahmetle dolu deven.

"Habibim, oku!" der Rabbimiz, kitabın açılır,
Kalemle yazılanlar, sevgiyle kalpte yazılır.

Yolun başında bir ayet, bir emirle başlar,
Gökyüzünde yankılanan, nur içinde bir çağlar.

Muhammed'in gönlünde, Allah'ın ismi yücelir,
Hira'da ilk vahiy, kainata bir nur saçar.