Bi(r)çare Şiiri - Mecit Aktürk

Hipodroma döndü şu gönül arsam
Gelen gam atını yarıştırmakta
Ne zaman bir dostun yanına varsam
Acıyla yüzünü buruşturmakta

Mizacım gereği hep gülümserken
Korkar oldum artık "nasılsın" derken
Açılan ağızdan bir haz beklerken
Eyvahı, keşkeyi konuşturmakta

Hatalar faslına geçildiği an
Keşkenin feryâdı eyvahtan yaman
Eyvaha sorarsan tek suçlu zaman
Sorun, taze teni kırıştırmakta

Jokeyler tanıdık, hep aynı ekip
Kaçmaya kalmadan kenara çekip
Kalplerde ne varsa önüme döküp
Tek tek dertleriyle tanıştırmakta

Hayat piste dönmüş herkes rallide
Kimi yetmişinde, kimi ellide
Huzurun adresi, evi belli de
Zorluğum iknada, görüştürmekte

Konuyu sabırla alınca ele
Âh çöpe gidiyor, keşke’ler sele
Tam çözüldü derken bütün mesele
Şeytan ortalığı karıştırmakta

Cem ettim dertleri îmanla kardım
El Mucîb hakkı çün Hakk’a yakardım
Tefekkür babında sonuca vardım
Çare, dili şükre alıştırmakta!