Hipnoz Şiiri - Said Ertuğrul Işık

Gözlerini kapat
Arkanda bıraktığın her şeyi
Tüm harcadıklarını
Tüm biriktirdiklerini unut.

Kapat gözlerini ve boşluğu hisset
Arın zamanın kirlerinden
Gözlerin yeni bir dünya kursun kendine;
Yemyeşil bir vadide
Kuş cıvıltılarının arasında
Ortasından berrak bir dere geçen ormanın
En güzel yerinde küçük bir kulübe var
Kulübenin önünde büyükçe bir masa
Masanın etrafından -zamandan azade- tüm sevdiklerin
En güzel yaşlarında, en güzel günlerindeler
Yüzlerinde geniş bir tebessüm, yanakları al al.

Masanın etrafında çocuklar koşuyor
Her yaştan en güzel çocuklar.
Çocuklardan biri tıpkı sana benziyor
Ne kadar tasasız baksana
Çevresini hiç önemsemiyor
Tek önemsediği oyundaki rolü
Allah için rolünün hakkını veriyor.

Kapat gözlerini ve o dünyaya yoğunlaş
Sanki hep orada yaşadın
O çocuklardan biriydin de hiç büyümedin
Hiç yokluk,
Hiç acı,
Hiç ihanet,
Hiç ölüm
Kısacası hiç gerçek dünyayı görmedin sanki.

Şimdi gözlerini uzaktaki bir dağa çeviriyorsun
O sırada yere düşen bir yaprağın hışırtısını hissediyorsun
Biraz ilerideki bir ağacın dalında iki kuş cilveleşiyor
Sanki her şeyi duyuyor her şeyi görüyorsun
Zamanın o umarsız boşluğunda öyle hafifsin ki
Sanki yoksun.

Fakat bu güzel anların da bir sonu var
Bu dünyada hiç bir şey sonsuz değil
Şimdi üçe kadar sayacağım
Ve sen yavaş yavaş uyanacaksın
Bir (vadide yapraklar soldu)
İki (masadaki sevdiklerin yok artık)
Üç (sen büyüdün ve dünyan kirlendi)

Kusura bakma dostum
Hiç uyandırmak istemezdim seni
Ama yaşadığımız yer; gerçek dünya
Tilki misali döneceğimiz yer yine burası
Kusura bakma dostum
Ben uyandırmasam bir başkası uyandıracaktı seni.

Sen yine de uyu tüm temizliğinle
Sevin ki uzaklardan gelen ulvi bir müjde var
Öyle ki bir gün yine uyuyacaksın
Ve gözlerini o yeşil vadide açacaksın
Belki hayalindekinden daha güzelini bulacaksın
Uyuyacak ve uyanacaksın defalarca
Hep güzelliklerin sonsuz olduğu o yaşamda
O sınır tanımayan güzellikleri içine çekip
Bu dünyaya uzaktan el sallayacaksın.

(03-03-09-Meriç)