Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Ne yazik ki toplumumuz okumayan bir toplum oldu.Hep özenti içindeyiz. Bizim kültürümüz bizim edebiyatımız öyle büyük ki, henüz tam anlamıyla yıkılmadı umarım yıkılmayız da. Dünyada ki üç büyük Edebiyattan biride Türk Edebiyatı dır.
Başkalarını taklit ederek hiç bir yere gidemeyiz. Siz saygıdeğer kalemin değindiği konu bizim kültürümüzün dışında bir olgudur. Bu toplumda fazla yaşamaz ama genç nesil gelecekte eski değerlerimizi bulamayacak zaman içerisinde değişime uğrayacaktır.
Gönül isterdi ki, Edebiyat adına okuyucu kitlesi bu sayfaları ziyaret edip, okuyabilseler.
Bu güzel ve anlamlı şiiriniz için sizi kutluyorum üstadım.Selamlarımla+listemde
Tepeletme sahnede
………………...Her önüne gelene.
Sanat senin neyine hip hop oğlum hip hop yap,
Çağa uygun bulunur son kaleyi vuran top.
Yüreginize saglik Caga uygun diyerek neler eser diye bizlere sergilenmekte sergileyenlerin bile bilmedigi sanat anlayisi ne desek bos sanirim Anlam ve Düsüncesiyle Harika Bir calisma Tebrikler Saygilar...
Ne yazık bütün değerlerimiz hip hoplaşmakta
kaleminize yüreğinize sağlık hürmetlerimle..
yürek sesiniz dert görmesin efendim.. güzeldi.. tebrikler saygılar saygın kaleme..
Sevgili kardeşim Üstadım bizler de buna değiniyoruz amma sen bir başka güzel anlatmışsın..
Çevremdekiler bana demişlerdiki:Niçin kitap çıkartmıyorsun?
O zaman kendime şunu sormuştum;
Kitabı kim okuyacak?
Öyleya kitabı eline alan kaldımı?
Dolayısyla eline vurdulu kırdılı oyun verdiğimiz küçükler bugün 10 yaş dahada yaşlandılar.Soruyorum ne değişti?Eline bilgi verecek birşeymi verildi?Onlarda bir hip hop top pop var.Ben sadece saygı duyuyorum.Devir onların devri.Biz sessiz gemi gibiyiz Üstad sessiz gemi.Yavaş ve derinden gidiyoruz.Yaşıyoruz.
Saygılarımla.
Değerli üsdadım çalışmalarınızın hepside birbirinden güzel bu aralar fazla takılamıyorum antolojiye yüreğinize sağlık kaleminiz daim olsun tam puanımla saygılar
EMEKLERİN.DUYGULARIN BOŞA GİTMEMİŞ SİZİ
KUTLUYORUM SEVGİLER ,SELAMLAR İLETTİM..
Bu sözsel görünürlük global ölçekli bir değişim/dönüşüm kıskacında olan toplumumuzun ta kendisi.
Şair,alaysama yöntemiyle çok canalıcı bir toplumsal kirliliği eleştiriyor.
Okumam sırasında bir kültürün ,yarım yüzyıl içinde köklerinden nasıl koparılmaya çalışıldığını düşündüm.
Kutluyorum Dost...
Erdemle.
Osman bey...emeğinizin bu güzel ürünü olan şiirinizi paylaştığınız için teşekür ederim . Tebrikler. saygılarımla tam puan...
Değerli Üstad.
Bu mizahınla Bir T.V. yarışmasını gözüm önüne getirdim ve size yeniden hayran oldum.
Tebrikler.ve +Ant.
Yüreğibne sağlık.
Selam, sevgi ve saygılarımla.
Seyfeddin KARAHOCAGİL
Bu şiir ile ilgili 56 tane yorum bulunmakta