Hınzırca Güldü Şiiri - Cağlar Akarsu

Hınzırca Güldü,
....
Dudaklarında bir garip gülümseme oturmuştu,
Mısır, Akdeniz’in kıyısında; Nil ile sarılmış yatıyordu,
Mekanları olan piramitlere baktılar,
Esirler çıplak, halatları çekiyorlardı,
Her gün dev gibi yükselen üçgen bir dağ,
Nehir kenarında bağdaş kurmuşçasına oturdu,
Papirüs kağıtlarını acımasızca yaktılar
....
Hınzırca güldü,
...
Başını gökyüzüne doğru dikerek,
Altın işlemeli, bir kobra yılanı görünüyordu,
Yanık teninde, iri siyah gözleri şimşekler gibi,
Çevresindeki kölelerin boynundaki iplere çevirdi,
Ayaklarından birbirlerine zincirlerle bağlanmıştı,
İnsan onun için bir hayvandı, köle durumunda,
....
Mısır halkı isyan etti bir gece vakti,
Nil dayanamadı; çılgın gibi akarak Kızıl Deniz’e gitti.
Tüm dengeler altüst olmuş, dünya tersine döndü.
....
Hınzırca güldü,
...
Haksızlıklar, şarap renginde sokaklarda, gezerken
Yüzlerini her sabah gökyüzüne kaldırdılar,
Karanlık gecelerdeki yıldızları saydılar,
....
Bir an güneşi gördüler, çölün ortasında,
Musa elindeki asasını uzattı, denize doğru,
Firavun un altından maskesi, yakıcı ateş oldu,
Nil’in suları coşarak, Musa’nın arkasından,
Mısıra bereket tohumları ekmeye başladılar,
Papirüs bitkileri, topraktan baş çıkardılar,

Esirler, yıllarca köleliğin zincirlerini kırdılar,
Bir sel gibi, Mısıra aktılar,
....
Firavun’un hınzırca gülüşü, hep dudaklarında kaldı,
Tarihler, çağlar içinde akıp giderken,
Deniz bir anda isyan ederek, dışarı attı,
Hınzırca, gülüşü secdeye yatmış bedeni,
Mumyalar kentine, zamana meydan okudu
.....
Yazdılar tüm kalemler, bir-bir taşımak için

Babıali yokuşlarında, yazarlar unutulmuştu,
Gölgeler düştü üzerlerine karanlık,
Hınzırca gülüşleri kağıtların üzerinde göründü,
Okumak istediler, fikir köleleri,
Başları hep önde, satılmış kalemleri,
Kul olmamın verdiği merceklerden göremediler,
.....
Firavunun sırıtması gibi, kitaplarda göründüler,
Düşünceler, netlikler içinde, tek-tek gün yüzüne çıktı,
.....