Hınzır yalnızlık Şiiri - Savaş Sezai

Hücremde ayağımdaki prangaya bakıyorum
Rüzgar uğulduyor şişiyor taşaklar
sertleşiyor penisler
Ah şaire... Tırnaklarını geçiriyor sırtıma
prangamı kırıp çıkıyorum hücremden
orgazm olan kadının kahkası
Emiyor hücremin soğukluğunu
Sevişelim diyor bir daha
Bir çivi saplanırcasına bir tahtaya
Saplanıyor şairenin kasıklarına
Dudaklarım organının dudaklarına gömülüyor
Ne biçimde dans ediyor
Nerelerdesin...?
Neredeysen yanına geleceğim öpmek için
en gizli yerini
en karanlık yerinden içeri gireceğim.
Sarılıp kalçandan çekeceğim seni kendime
ki kaç kere şahvetle ısırdın
Gül kokan omuzumu
Gökyüzünde uzaklaşan teyyareleri düşün
kokbitte bateri çalan hınzır yalnızlık
Dışarıda çok başka şeyler var
içerisi hep rutubetli
Nemli yanlışlıkları barındırır
Baktığım duvarın yansımasında
bir sır gibi gizleniyor gözlerin
Gözlerinin gülümseyişinde karanfiller türüyor
içerisi her zaman küflü,
hep yanlışlıkları barındırıyor.