Tarihi aşklarıyla meşhur bir şey bu,
Hani bizim şu Tarih dediğimiz..
Hep duyarız ya,
Sayarlar,
İşte bilmem kimle,bilmem kim..
Kimi dağları delmiş,kimi ovaları
Kimi enginleri aşmış,kimi bayırları da
Sonunda hiçbiri hiçbir şeye kavuşamamışlar..
Onca büyük aşkı,Tarih kendine benzetmiş!
Savaşlarla,salgın hastalıklarla,
Tanıdık çoğu zaman kendini
Aradıkta bulamadık
Güzellikle dengini..
Dibi olmayan bir kara kuyu,
Kendine Tarih der..
Adam gitmiş dağı delmiş
Kavuşturmamış sevdiğine,
Hay ben senin Tarih gibi
Yedi göbeğine,yedi ceddine..
Bizde denedik bir seferde,
Herhal insafa gelmiştir
Kavuşturdu bizi sevdiğimize,
Hınzırlığını sonradan öğrendik
Kavuşturma sebebini de
Sağ gösterip,sol vurmuştur
Acımasız bir dikeni,
Gül diye yutturmuştur..
Ulan Tarih senin!
Ulan ben dağlarımı deldim,
Yoksam enginlerimi aştım? ? ?
Beni de ötekiler gibi
Boynu bükük,kıçı kırık bırakamazmıydın
Şartmıydı ulan beni kavuşturman,
Şartmıydı Hınzır Tarih? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ?
1.Mart.2004.İzmir
Kayıt Tarihi : 14.1.2009 07:51:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!