Hindistan’a Gitmek… Şiiri - Lokman Ölgün

Hindistan’a Gitmek…

Ertesi gün bayram gibi;
Birazdan yar şu köşeden çıkacak gibi;
Bilinmezin, bir rüyanın haşarı çocuğu gibi,
Çakan şimşek, gürleyen gök nafile,
Yollar beni bekliyor;
Menzil çok yakın gibi...

Körfezin pusu, sisi,
Arkadaki güzellikleri örter gibi,
Biten sevgiler, kalan hüzünler,
Yeniden sevmek zor der gibi,
Haşarı ve çocuk ruhum,
Büyümeden bitmesin yaşamım,
Der gibi….

Çağırıyordu sanki derinden bir ses,
Biraz da tanıdık gibi:
Hey yolcu uyan artık, Vakit geldi,
Al duşunu, ya da işte, abdestini,
Kıl iki rekat namazını,
İnanmıyorsan da vedalaş geçmişinle,
Yolcular goturemez beraberinde
Asla kederlerini, dertlerini…
Bu ses gürlese de müşfik miş gibi…

Başlıyor programsızlıgın
Program oldugu bu yolculuk..
Muhteşem bir geçmiş sonsuzun
Muhteşem bir gelecek sonsuzla
Buluştuğu bu yolculuk..

Başlıyor, başlıyor,
Artık yolcuların öldüklerinde
Yeniden yaşamaya başladıkları
Bir güzel yolculuk…

(İzmir, 21.09.2010; 00.59)