Hıncını Alma Şiiri - Mehmet Ay 2

HINCINI ALMA

Günlerin torbadan çıkarda gülümse biraz,
Gelmeyen vah’lara kızarak hıncını alma.!
Tebessüm kalmayan yüzünde uykular çok az,
Hatalı şeyleri anarak hıncını alma.!

Arama kaybolan renklerde canlı ahenkler,
Güneşin doğuşu her gün verdiği sıcaklar,
Geçmişi düşünüp yürekte karalı vahlar,
Derdine acılar katarak hıncını alma.!

Gülünce gözlerin neşe saçardı bir zaman,
Bülbülü beklerdin goncalı güllere güman,
Saçların coşardı rüzğarda tel tel bir yaman,
Pervasız yellere bakarak hıncını alma.!

İnada bindirme bütün hep olan biteni,
Renkleri doğanın sevgidir olan yeteni,
Hayeller pembedir babilde yeten yeteni,
Yaşamda engeller sayarak hıncını alma.!

Yüzüne gülenler geçici dosttun demektir,
Sevgiler alınmaz içten verilen emektir,
Yanında yürür eşindir elinde değnektir,
El söyler sözüne kanarak hıncını alma.!

Sende kalsın umut saadet pınarın suyu,
Yanmayan ocakta arama ateşi koru,
İnatdır insanda kör eden olanca duyu,
Geriye gelecek sanarak hıncını alma.!

Sende sen kalmamış kaynaklar kuru mamafi,
Sende sen ocağın tütmüyor külü mamafi,
Sende sen membâhın kalmamış duyğu mamafi,
Miadı bekleme yanarak hıncını alma.!
11.10.22 / Saat 11,00
MİADI (Mehmet AY)