Hınç kalbin darlığına sebep!

Acı içinde beş yılım heba olarak gitmişti
Vesileler sinemde nakşeden kara bir izdi
Nefes almak, müşkül olmaktan öte yeisti
Kurşuni hisler her yanında sırnaş adresti

Sancının mefkûresini bilirim ötelerdeydi
Lakin açziyet, halimin en vazgeçilmeziydi
Umut solgun damlaydı, yılgınlığım yakındı
Şevk çok uzaklaştı hayat anlamsız farktı

Ölmek kurtuluş adresi olsaydı acımazdım
Yaşamanın gayesine hiç vakıf olmasaydım
Mefkûre gayesinde solgunu solumasaydım
Aşk sancısı tatmasam, ruhu anlamasaydım

Hınç, her halükarda kalbin darlığına sebep
Kin ruhun sefilliğine icabet cahile ne hacet
Husumet, huzur için zillet adresi de adavet
Kul olmak için, suhulete ihtiyaç vardır elbet

Terki hal eden canı geri getirmek aklın işi mi
Nefsin nizamında açziyet, maslahatta hak mı
Hata tercihte istinat mı, iradede nedir farkı
Akıl düşünmeyen için vuslat mı sancı sanat mı

İki can bir birini tamamlayan ancak olgunlaşan
Kan içindeki devri âlemi anlamaktan azade olan
Heveslerine boğulan zafiyeti marifetle aklayan
Hatalarında tefekkürden uzaklaşan zavallı insan

Kim ne yaparsa heybesinde ki azığı o kadar olur
Ruhi lekeler uykuya hasret bırakır ve solgunlaşır
Yegâne ola adreste yanılır, işitmeyen soluk kalır
Bakar kör olmak kimlere yakışır mizanda yaklaşır