Damarları çatlatacak kan renginde
Güller açılır benim sevgi bahçemde.
Masumları ağlatan zalimleri boğacak kadar
Alnımda terim var, taşkın seller ağırlığında...
Deli poyrazlarda yorulmazcasına
Kılıç sallayan cengaverleri taşıyan
Gümüş yeleli tayların hızında,
Gönüllere sığmayacak kadar kocaman
Özlemlerim yığılı yanık bağrımda...
Binlerce sabır taşını parçalayıp
Kül edip de yele verecek
Kasırgalara gebe rüzgarlar gücünde,
Sineme sığmaz öfkem var cesur yüreğimde...
Sevgi nedir bilmeyen kötüleri
Saygıyı ayaklar altında ezenleri
Cehenneme yollayıp da onları
Yağlı kazanlarda kaynatacak denli
Harlı nefesim var göğsümdeki ciğerimde...
Kayıt Tarihi : 12.1.2022 11:53:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
kime ne kazandırır,
Yunusunda dediği gibi;
Sevelim, sevilelim,
Dünya kimseye kalmaz.
Dolayısıyla her insanın sevgi,
saygı elbisesini giymesi,
bilmesi gerekir
şiirinizde dile getirildiği gibi.
Kutlarım Şairim,
Değerli kaleminizden nice şiirlerinize,
Sağlıcakla şen ve esen kalınız,
Selam ve saygılarımla.
ZALİME KOR OLURUZ
Ne Yunus olmak kolay, ne de Mevlâna…
Ne bahçede gül olmak kolay, ne gülün dikeniyle kalbini kanatan bülbül…
Tasavvufun temel düşüncelerinden biridir, insan sevgisi. İnsanı olduğu gibi kabullenmek, hor görmek yerine hoş görmek…
İnsan deyince özü insan, özünün yansıması insan olanlardan bahsediyoruz elbette. İnsan görünümlülerden değil.
Ama ne yazık ki, insanın kendine ettiğini, insanın insana ettiğini kimse edemezmiş.
İnsan insanın kurdu, insan insanın kemirgeni, en belalı düşmanıymış.
Hele ki bencilse…
Yunus misali, taş atanan çiçek atsak, bencile kurşun olur.
Mevlana misali mecburiyetten dara düşmüş kadına yardım etsek kalbimizin üzerine vicdansızca hayali bir yafta asılır.
Zalime öfke duysak, zulme uğrayan unutulur, zalim de olsa insana değer vermediğimiz zannına kapılır.
Bu dünyada gücümüz yetmiyorsa sonsuz geleceğe havale etsek, aciz, çaresiz, güçsüz olduğumuz düşünülür. Ancak şu hiç aklımıza gelmez. Zalime karşı birleşirsek, zulmün üstesinden geliriz.
Tam da bu noktada “bana dokunmayana yılan” der, bencilliğe bürünürsek ki, çoğu zaman böyle oluyor, işte vay insanlığımıza dediğimiz andır.
Geriye sadece uyarmak, kovabiliyorsak kovmak, kovamıyorsak buğzetmek veya en son çare “Allah’a havale etmek kalıyor.
Tıpkı değerli İbrahim Bey kardeşimizin yaptıkları gibi…
İçimizin ateşi zalimlere kor olur inşallah.
Sevgi, saygı ve selamlarımla
Hikmet Çiftçi
10 Mart 2022
Kaleminize sağlık.
Nice şiirlere.
Esen kalın.
Saygılarımla.
Kutlarım Sayın Kavas
Saygılar
.
.
Saygıyı ayaklar altında ezenleri
Cehenneme yollayıp da onları
Yağlı kazanlarda kaynatacak denli
Harlı nefesim var göğsümdeki ciğerimde...
Her şeyi görmek bilmek insana acı veriyor bir şey yapamıyorsun bu daha
Acı verici bir insan tek başına ne yapar ki birlik olmak gerekir oda zor
herkes ayrı bir dünya ve sabır bir yerden sonra taşıyor ve insan bir şeyler
Yapmak istiyor yine yalnız ve tek çare içini şiirlere dökmekle yetiniyoruz
Keşke diyorum ne bu dünyaya gelseydim nede bu insanlık denilen
Halleri görseydim elde değil gelmişiz gitmek te elimizde değil
Emeğinize gönlünüze sağlık hocam tebrik ederim saygılarımla
TÜM YORUMLAR (15)