Himara Şiiri - Lokman Daştan

Üstünde kuş durmaz dikenli dalın,
Neden böyle yaptın; işte bu yüzden.
Her koyun dilini bilmez kavalın,
Neden böyle yaptın; işte bu yüzden.

Her çeşidi meyva vermez ağacın,
Her birisi dağa varmaz yamacın.
Bazısı yarıda biter amacın,
Neden böyle yaptın; işte bu yüzden.

Laleler ters durur nadir dağlarda,
Yaşadım sanırsın bazı çağlarda,
Ölüler dolaşır nice sağlarda,
Neden böyle yaptın; işte bu yüzden.

Âşık ardındayken hep küçük müdür?
Himarın ardından kervanlar yürür.
Her kâğıt üstünde tutunmaz mühür,
Neden böyle yaptın; işte bu yüzden.

Limana sığmazmış koskoca deniz,
Her çirkinde olmaz çirkince beniz.
Size şaşı bakmış öküz bendeniz,
Neden böyle yaptın; işte bu yüzden.

Zindanda ölen var gün saya saya,
Bazen süvariler kalırlar yaya.
Akılsız, düşünü savar sonraya,
Neden böyle yaptın; işte bu yüzden.

Uzun yaşamıyor doğan her bebek,
Ömrü yüz de eder iki de felek.
Bir kavun tam olur; öbürü kelek,
Neden böyle yaptın; işte bu yüzden.

Yemeğin tadını kaçırır sinek,
Yavrusuz dolaşır her kısır inek.
Sahibin yıldırır huysuzsa binek,
Neden böyle yaptın; işte bu yüzden.

Kimi suda batar kimi kendinde,
Cahil mahareti arar fendinde,
Bin kusur var eder has efendinde,
Neden böyle yaptın; işte bu yüzden.

Akan sular bile durdu sonunda,
Ecel saatini kurdu sonunda,
Gönül bu sevdayı vurdu sonunda,
Neden böyle yazdım; işte bu yüzden.
03/04/2013