İnsanı Hımardan Ayıran tek Özellik Âşktır

Beyazıt camii şerifindeki
Kürsüde va’zeden Cemaleddin’i
Duyunca; hayretle varıp bedevi
Hocam benim adım omar demişler

Halveti demiş ki; buyur gardaşım
Bir arzun var ise söyle, sırdaşım
Koca bir taş düştü yarıldı başım
Bu oynanan nasıl kumar demişler

Çarşıya harç için gelen bir kişi
Eşşeği takacak yeri buluşu
Harcını görerek bitiren işi
Eşşeğin yanına döner demişler

Bağladığım yere geldiğim zaman
Yerinde yellerle esiyor duman
Kapınıza geldim hocam el eman
Eşşekle vuruldu şamar demişler

HALVETİ: Ey cemâati müslimin
Sevgisi sevdası yoksa her kimin
Söylesin hatırı için Hakîm’in
Sahibine olsun kamer demişler

İçinizde sevgi sevda bilmeyen
Kim var ise âşk haliyle gülmeyen
Kalksın ömründe bu yola gelmeyen
Kalkanlarda; bunlar kumar demişler

Birisi kalkarak demişki hocam
Âşk yok ki ocakta, çıkarsın bacam
Hanemizde çözülemez bilmecem
Ellerindekine tomar demişler

İkincisi kalkmış demişki bende
Âşk,sevda,duygusu yoktur bu tende
Böyle şey aranmaz boşta gidende
İşte bu ikiye hımar demişler

Âşık olamayan: duygusuz hissiz
Ahmaktır sesi hem bedir hem tiz
Aman ürkütmeyin yanaşıp, sessiz
Tutunca ediniz tımar demişler

Bedeviye dönmüş demiş Halveti
Kaybettiğin bir tek eşekti kat’i
Bak ben sana buluverdim tam iki
Güle güle kullan Omar demişler

İSLÂMİ bilirsin ki Âşk Allâh’tan
Âşk bilmeyen bin beterdir fellâhtan
Hımarların; sevgiye her silâhtan
Tesirli; sırttaki semer demişler

HALVETİ: Ey cemâati müslimin
Eşşek göründüyse gözüne kimin
Hatırı çün desin mutlak hakimin
Sahibine olsun kamer demişler