Hım... Derken Şiiri - Mehmet Aydemir

Hım... Derken

Çılgın diyorlar,
Bilmiyorlar, nefesi
Bu aşkı; benimle bu bedende yaşamadılar.
Bir gün nasıl geçer,
Yirmi dört saatte neler sığar,
Hiç düşündünüz mü?
Bir günün muhakemesini yaptın mı?
Geri getirilmeyecek bir güne!
Ömür biçtiler…
Nasibinize düşeni aldınız mı?
Serseri diyorlar,
Bilmiyorlar, ihaneti
Bu aşkı; benimle bu bedende yaşamadılar.
Dünün sabahın da tenim yabancıydı ruhuma,
Ruhum başka bir tende tutsak,
Dudaklarım hala bir yelin koynunda, gezer durur
Gözlerim avare dolanır, yaratana emanet
Ellerim aranır durur, kaçak misali nerde bilinmez
Yüreğin bulut sanki yağdığı topraklara verdi canı
Boş teneke diyorlar,
Bilmiyorlar, deliliği
Bu aşkı; benimle bu bedende yaşamadılar.
Sözler haddini aştı, aşkı ilan ederken
Bakışlar bıraktı yerini, utangaçlığa
Duygu halleri yetmedi, akıl
Şiirler ve şarkılara bile sığdıramadı
Utanmaz diyorlar,
Bilmiyorlar, o anı
Bu aşkı; benimle bu bedende yaşamadılar.
Dün… Öğle… Akşam… Gece…
Şimdi ben bana;
Ben canana ve candan yoksun
Hasretler kucak kucak
Özlemler bir can; tüter o an büyülü
Dokunuşlar yumuşak, ılık bir meltem haller
Gerilmeler, kasılmalar ve titremeler sanki gözaltında karakoldayım
Eller kelepçede
Gözlere mil çekilmiş kısık
Tahta sıra üzerindesin depreşmeye yok halim
Canı teslim etmek en doğrusu
Aklıma düştün…
Hım… Derken hisselerim
Bedenimin hücreleri birer birer dirileştiler
Firari can dönmüş
Varsın şimdi ne derse desinler,
Bilmiyorlar, gücü ve sabrı
Bu aşkı; benimle bu bedende yaşamadılar.
Bu sebepten mahkum edemezler
Anlamaz…
Bilemezler…
Mehmet Aydemir 22.3.2016 saat 03:11 günün muhakemesinin ardından güne teslim…