Hilye-i Şerif Şiiri - Mehmet Özden Biçer

HİLYE-İ ŞERİF

Ne uzun ne kısa ortaydı boyu
Saçları dalgalı simsiyah koyu
İbrahim'den gelir O'nun pak soyu
O sultanı Rasül şahı mümecced
Naçar kalanlara devleti Sermed

Ne şişmandı ne de yuvarlak yüzü
Nuri cemalinden arşın gündüzü
Yokuş iner gibi yürürdü, düzü
Bastığı yer onunla buldu itibar
Yetime babadır miskinlere yâr

Gözleri yıldızsız geceden siyah
Yüzü al gülleri andıran bir mah
Nazar kılsa eğer eylese bir câh
Bütün vücuduyla dönmek adeti
Ona bende olan bulur saadeti

Kirpikleri uzun sanırsınki ok
İri kemikleri ve kuvvetli çok
Göğsünden karnına kadar hiç kıl yok
Omuzları geniş yok onda noksan
Zahir bâtin onun nuruyla yeksan

O son Nebi Hakkın mazharı ferdi
Bulunmazdı asla ondan cömerdi
O en güzel huylu nâsın en merdi
Ahlakiydi onun ol yüce kur'an
Onu öven bizzat hazreti Yezdan

Nübüvvet mührüdür sırtında duran
O hatemül Nebi delili kuran
Hilkate ruhunla başlamış Rahman
Aşkından eylemiş alemleri halk
Buyurmuş ki ona levlaki levlak

ilk görenler O'nu korkarmış önce
Sonra çok severmiş aşkla hemence
Bir benzeri asla yok dermiş bence
Yaslı gönüllerin tabibidir o
Allah'ın rasülü habibidir o

O'nu anlamaktan acizdir beşer
Kemalini gören akıllar şaşar
Kemter Özden cürme batmış hep düşer
Şefaat Ya şefi ul ruzi ceza 
Rasulü kibriya ceddi murteza  

27.03.2020