Hilmi Yeter Şiirleri - Şair Hilmi Yeter

Derdinle detlenme,
Dertten ağır dert var.
Derdinle büyüklenme,
Dertten büyük dert var.

Derde kapılıp edepsizlenme,

Fânî hayatta bir var yok,
Ancak ölüm var.
Şu yalanda bir var yok,
Ancak ölüm var.
Her zalimin zulmü çok,
Ancak ölüm var.

Doktora gerek yok,
Ben kendimi tedavi ederim anne.
Hem ne var biliyor musun,
Ben bütün hastaları iyi ederim anne.
Yeter ki sen beni sevdiğini söyle,
Hep söylediğin gibi.

Ben yoluna kurban, sen ölüme hayran,
Ben vuslata hasret, sen hasrete kurban.
Ne giden mutlu ne de geriye kalan,
Yakındır bize ölüm, artık yalvarmam.

Para, pul, makam, mevki, mal mülk,
Dünya yalan, yok nimet varlık yük.
Günah dağ misali rahmet ne büyük,
Aç nefis bu bedene yük.

Çok olmakla çok olunmaz,

Aşk kırmızıdır, kırmızı aşk,
Ateş kırmızıdır, kırmızı ateş.
Sevmek yanmaktır, yanmak sevmek,
Sevdiğince yanarsın, yandığınca seversin.

Sabahtan akşama biterse aşk, hevestir.

Her kirin var bir paklayıcısı,
Nefse zor gerek,
Günaha pürnûr gerek.
Her nefsin var bir terbiyecisi,
Ruha sevda yâr gerek,
Günaha pürnûr gerek.

Hava soğudu yine içim yanıyor,
Dağlar kar, yüreğim yanıyor.
Ne zor iş şu gariplik,
Nereye baksam alev alıyor.

Sokaklar kimsesizlerle dolu,

Yaş otuz dokuz,
Daha dün,
Dokuz yaşında mı bu diyordu babam,
Saymayı çok da beceremeyen anama.
Daha dün,
Oyun oynardım sokaklarda,

Gün geceye döndüğünde,
Bahar kışa çevrildiğinde,
Ferhat Şirin'e, Kerem Aslı'sına kavuştuğunda,
Tende nefes son bulduğunda bekle beni.

Zamanda saatler durduğunda,