Serma... sarî... sarbûn... Gelek zehmet e ku mirov li bin hetavê bicemide û di çilê havînê de bi taya sermayê bikeve. Aha çûyîna te jî wisa bû! ... Tezingeke sar bi ser giyanê min de bire xwarê. Xwêdan da hemû laşê min; xwêdaneke sar. Û xwîs bûm ez li cihê xwe. Gotinek bi tenê jî ji zimanê min danehisî. Ez cemidîm û tirseke mezin xwe berî nav ruhê min da... Êdî demildest min her tişt xalî dît... her tişt vala hate pêş çavên min: Xweza; çiya, daristan, rûbar, asiman; stêrk, heyv, roj û mirov... Hemû heyîn, hemû tişt li pêş çavên min qulipîn ser dîmeneke şêlû. Hingê hilmeke sar giyanê min vegirt û min xwe di nava heft milyar însanî de bi tenê rabihîst... Hingê bi pistepisteke nizm çend rêzik ji ser zimanê min daketin xwarê;
Rabe dilo,
dereng e
roj çû
bext nemaye
Tamamını Oku
