Hayâl sanma sen, bu âlem, hakikatten ziyâdedir,
İzzet nedir, zillet nedir, buldum ama ben bana kaldım.
Görür gözlerim görmez oldu, aklım ayağın tozunda kaldı,
Süründüm, nice hüsrân oldum, yine ben bana kaldım.
Mumun ahvâli nicedir derler, yanar isyanındadır
Kul itaatin binbir köşesine gitti, ben bana kaldım.
Zikir oldu nurun şavkı, geldi dile, göğe doldu,
Arşa erdi dua oldu, diyemedim, ben bana kaldım.
Viranedir gönül, hazinesinde pir-i envâr saklıdır,
Enbiyalar bulur, evliyalar bilir, bilemedim ben bana kaldım.
Sultan O'dur ki, kainat O'nun aşkıyla şahlandı
Aradım aşkını bulamadım yine ben bana kaldım.
Nurdan zulmetti bir örtü, setr etti O yeri göğü
Sırrına mazhar olamadım yine ben bana kaldım.
Kayıt Tarihi : 1.6.2023 16:28:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Garip insanoğlunun müzmin çaresizliği.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!