Bilgiç,okumayan fakat hep yüksek perdeden konuşan, konuştuğu zaman da mangalda kül bırakmayandır. Kendisinden başkasını göremediği için; alemde sadece kendisinin yaşadığını zanneden kişidir. Gözleri vardır; fakat görmek istemediğinden gerçek kör odur.
Fazla bir şey gerçekleştirmez, gerçekleştiremez,bilgiç. Tek mahareti şamata yapmak, ortalığı bulandırmak, ciddi mevzuları sulandırmaktır. Bilgiçler, toplu iğnesi büyüklüğündeki işlerine yer küresi kadar kılıf hazırlarlar. Kendilerinde olanı çürütene kadar bekletir; başkasında olanın bir dakika bile onda kalmasını istemezler. Ucuz düşüncelerine karşılık pahalı zevkleri vardır.
Yaşadığı her yerde mananın ısıtan ve ışıtan ortamından maddenin insanı içten içe çürüten kuraklığına kaçmayı marifet bilir, bilgiç. Saçama sapan fikirlerini alabildiğine ortalığa saçmak ona zevk verir. Necip Fazıl Kısakürek’in deyimiyle beyni zıp zıp kadar, midesi koskocamandır. İyi ve güzel olan ne varsa ona karşı havlamayı, zorda kaldığında ise havlu atmayı çok iyi bilir. Havalıdır,fakat havalı olması hayvanlardan aşağı olmaktan kurtaramaz..
Görüşe değil görüntüye, sirete değil surete,manaya değil maddeye bakar,bilgiç. Neleri,ne kadar,nereye kadar bilmesi gerektiğini bir türlü bilmediğinden; bildiği de, bilmediği de insanlara zararlı olur. Bir türlü durması gerektiği yerde durmadığından idrak kabiliyeti zaafa uğramıştır. Bedenen zayıf olmadığı halde fikri zayıflığı onu çoğu zaman zavallı durumuna düşürür.
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta