Bir bilinmezlikler sarmalındayım, lâbirent gibi
Her yanım, cam kırıklarıyla örülmüş duvarlar,
Attığım her adım yeni bir yara,
Tüm hücrelerimden kanlar akıyor
Ve üstümde görünmeyen bir göz var,
Bana, 'öde günahını' der gibi bakıyor.
Haykırmak istiyorum isyânımı,
Bu kez, sanki bir el, ağzımı tıkıyor.
Bakıyorum, boynumda ilmiklenmiş koca bir kement,
Ben gitmiyorum artık, o güç beni çekiyor
Ve kader gibi kurulmuş hileli bir lâbirent;
Sonunda bütün yollar sana çıkıyor...
(25/10/2008)
Ünal BeşkeseKayıt Tarihi : 25.10.2008 13:40:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Kimden: Kriz@nt€m (Bayan, 26) Kime: old Tarih: 25.10.2008 19:14 (GMT +2:00) Bakıyorum, boynumda ilmiklenmiş koca bir kement Ben gitmiyorum artık, o güç beni çekiyor Ve kader gibi kurulmuş hileli bir lâbirent; Sonunda bütün yollar sana çıkıyor... Ünal Bey yine çok keyifli ve okuru daha başlığı ile kendine çeken bir şiir... Teşekkür ve sevgilerimle... Tebrikler... ======================================== Kimden: ***Yoksan Eğer*** (Bayan, 40) Kime: old Tarih: 29.10.2008 19:15 (GMT +2:00) Labirentler hep karmaşadır,ama çözdüğünüzde ve yolu bulduğunuzda sizi varılan yere götürür..Gitmek istediğiniz zaten ''o'' değilmi ki.. Sevgilerimle.. ______________________________________________________-
kutluyorum
tebrikler...
TÜM YORUMLAR (19)