Hilale Dönen Ay Şiiri - Ülkü Güven

Nerede kalmıştık?
“Sev” diyordum en son,
Sev beni, en saklı düşlerinde.
Sev beni birazcık….

Beni seversen, aldığın her nefes çatallanır.
Bazen de soluksuz kalırsın…
Akşam olmaya başlayınca, hiç yoktan aklın karışır,
Çaldığın her kapı, şehrime açılır…
Seversen beni,
Her sabah,yastığının diğer ucundan, turnalar havalanır.
Ve tüm krallıklar ikimize kalır.
Aşka dair ne varsa sandığında,
Süslenip püslenip girer kanına.
Dudağına düşen her damla, mukaddes bir yük olur
Elinin ve gözünün değdiği her şey,
Yakılası bir türkü olur.

Sevmezsen,
Mukadderat,
Yarına gebe bırakırken, maziye hasım tutar beni.
Pısırık itiraflara restini çeker de,
Üç kuruşluk satırlarda rüsvah eder beni.
Sıralı yalanları olurum, yeni yetmelerin,
Kulağında küpe olurum, entel merkeplerin.
Sev beni,
Hilale dönen ayın, sudaki şavkı gibi.
Düşünme sakın, bir dem ötesini.

Beni sevmezsen,
Nasıl gülümserim şakağımdaki namluya,
Nasıl uyanırım, okunan ezanlara.
Sev beni,
En azından,bu şiir bitene kadar;
Ellerim buruşup,saçlarım solana kadar.

Hakinin matemi bitince,
Bahar, Anadolu renginde açacak.
Sen sevmezsen, koynuna serdiğim tenimi,
Güneş doğunca, kim sarmalayacak.
Kim, yeminli yüreğimi,
Yeminli sevdalara pusatlayacak.
Sev beni….
En azından, bu şiir bitene kadar;
Dizlerim kırılıp, parmaklarım kopana kadar…

Sevmezsen,
Kitabelerdeki harfler vurulacak;
Dil, bir kısır döngüde dönüp duracak.
Gece, gözlerine keşkeler yolarken katarlarla,
Kabuslarında döktüğün ter, alın yazıma dolacak.
Sevmezsen beni,
İmkansız düşlerle uzanan ellerin,
Bir kınalı adağın canını alacak.
Ve yeniden göç edecek kavimler,
Tarih,yeniden yazılacak….

Sev ki,
Tükürmeden beni sayfalara, bu kızıl saçlı şehir,
Yalın ayak,çırılçıplak,
zehir mi zehir….
Noktalansın göçebe hayatım;
Umutlansın….
Linç edilsin,gönlümdeki gureba seyir….

Sevmezsen,
Eğer sevmezsen,
Günün ilk telaşıyla birlikte susacak aşk.
Ölümü bekleyen hastalar,
Ertelenen buluşmalar,
İyot kokulu koridorlarda,donuk suretime neşter olacak.
Gazlı bezle belenmiş, eğreti çocukluklar,
Pervasız gülüşüme, nihayet olacak.
Sevmezsen,
Ağlamaklı bir ses tonuyla,
Metaneti telkin edeceğim kanser hastalarına;
Kimse bana inanmayacak…
Kimse,neden ağladığımı anlamayacak.
Sevmezsen,
Ölüm,beni erken alacak;
Cesedimi,kimse bulamayacak

Sırf bu yüzden,
Sev beni,
Hilale dönen ayın, sudaki şavkı gibi.
Düşünme sakın, bir dem ötesini.