Gökyüzü mavi, deniz sessiz
Rüzgar esiyor, saçlarımı okşuyor
Bir yalnızlık var içimde
Ama seninle birlikte, o yok oluyor
Güneş batarken, yıldızlar parlıyor
Bu amansız gidişin canımı yakıyor,
Kaldırmıyor kalbim sensizliği.
Şu şehirde attığım her adım,
Seni hatırlatıyor bana.
Her köşede kokun burnumda,
Artık geçmişin bir hayaletine aşığım,
birazdan toprak kokacak.
O şarkılar ve gökyüzü,
Anılar da son bulacak.
Geceler devrilirken,
Ayrılık acısı, kalbimde yaralar..
Seni kaybetmek, dünyamı karanlık eder
Bir zamanlar mutlu olduğumuz yerlerde,
Artık hüzün ve yalnızlık var.
Aşkın güneşi doğarken, yüreğim parlar.
Seni düşündükçe, içim ısınır.
Sonsuzluğa yürüyen bu yolda,
Senle birlikte, her şey mümkün olur.
Koca bir deniz gibi, aşkım.
Gözümün önünden gitmiyor,
O son bakışın..
Yemyeşil gözlerinden akan yaşlar,
Son kez kendine iyi bak deyişin...
Unutamıyorum,
Ayrıldık bir gün, sözlerim suskun,
Ancak kalbim hala seninle dolu.
Seni unutamadım, unutamayacağım.
Ama yollarımızın ayrı olduğunu bilerek
Sana veda ettim.
İki insan, iki şehir, iki farklı hayat..
Neden güzel olan her şey,
Uzakta olmak zorunda?
Ay gibi, güneş gibi, sen gibi...
Belki birbirimize ait değildik,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!